Bir asırlık tat ''lokma''

Mahallenin köşesinden bir koku süzülür burnuna doğru. Tüm kokular onun yanında yok olup gitmiştir artık. Bir anda her şey durur ve o mis kokuyu ararken bulursun kendini.

İzmirli değilsen önce öyle şaşkın şaşkın bakarsın etrafına. Sokakta buram buram pişen hamurun ve sonra şerbetin kokusuna kapılır ne olduğunu anlamaya çalışırsın ama nafile…

Yakınlaştıkça kadınları, erkekleri, gencini, yaşlısını, çocukları bildiğin tüm ahaliyi o lokma kazanının etrafında heyecanla beklerken görürsün. Bir lokmalık o muazzam tat için yağmur çamur , zengin fakir demeden herkesin bir arada olduğunu fark edersin.

Böyle tuhaf bir şeydir işte bu lokma. Kaynağı Osmanlı sarayına dayanmakla birlikte halk arasında da yapımı yaygın olan bir tatlıdır. Özellikle İzmir kültürünün vazgeçilmez bir parçası haline gelmiştir. Bu yüzden de “İzmir Lokması” olarak bilinir. Hatta bununla birlikte bir zamanlar İzmir fuarının cafcaflı dönemlerinde, fuar boyunca satılan ve herkesin rağbet gösterdiği özel bir tatlıydı lokma…

Un, maya, tuz ve şekerle hazırlanan hamurun, sıvı yağda kızartılmasının ardından şerbetle tatlandırılarak servis yapılan bu Türk tatlısı, İzmir’de özellikle ortası delikli yuvarlak şekilde yapılıyor.

Köşe başlarında ya da sokak aralarında genelde de yaz aylarında sıkça rastlanır lokmacılara. İnsanlar görür görmez lokma alabilmek için sıraya girer ve heyecanla onlara taktim edilecek tatlıları beklerler. Bazen bir sünnet düğünü, bazen de bir vefat sonrası için döktürülür lokma. Aslına bakarsanız kendi içinde hem hüznü, hem de sevinci temsil eder.Ayrıca lokma Arapçadaki “lukma” kelimesinden gelmektedir. “Bir ağız, bir yudum, bir parça yemek” manasına gelen lokma, küçük ama fazlasıyla anlam taşıyan bir tatlıdır aslında.

İşte böyle birbirinden farklı kültürleri ve düşünceleri bir araya getiren, hüznü paylaştıkça azaltan ve sevinci paylaştıkça çoğaltan bir lokmalık tatlıdır O… Kısacası kendi küçük ama anlamı büyüktür bu “İzmir Lokma”sının…