GÖLGEN DÜŞSÜN ÜSTÜME!...

İzini kaybettim
Artık bu aşkın yaralarını zerk ettim tenimin her yerine
Keder yalnızlığımı yumrukluyor
Kafatasımın içindeki labirentten çıkış arıyorum
Kolestrofobim boğuyor beni
Geceyi soluyorum katran karası yerinden
Onsuzluk sarmalında kesiyor bıçaklar damarlarımı lime lime

Onsuzluğa ağlamak
Onsuzluğa sızlamak yersiz
Sessiz kabulleniş gerekli suskularıma
Bir cam kenarı yolculuğunda,
Tökezlemeden vurmam gerek kendimi uzun yıllara.
Yada,
Yada yatırmalıyım kendimi falakaya
Ve canına okuyana kadar,nefes almadan vurmalıyım
Vurmalıyım duygularımı duygularıma

Şu an
Sükût etmek ile konuşmak arasında boynu büküp gidip geliyorum
Lâkin muğlak düşüncelerime karşı dudaklarımdaki dudak izlerin
Tutunacak dalım oluyor

Bir deli soru var dönüyor başımda
İliklerime kadar kabuğuna sığmayan bir fazlalığım kendime
Şimdi buradan bakınca
Sanrılarımla,sancılarımla sarsılan ruhum fark edilmiyor
Gülüşlerime ekmek istiyorum rüzgârı
Güldürmek istiyorum tebessümlerimi
Ve en güzel şiirimin mahlasına koymak istiyorum seni
Ve sesimin kayalıklarında anlatmak istiyorum
Sana nasıl vurgun olduğumu

Sen bilmezsin,
Sen bilmezsin
Şimdi bütün gökkuşaklarını usulca bırakıyorum topraklarına
Ayrılışlar kapısını sıkı sıkı kapatıyorum
Uyandığında kirpiklerin yeni güne,
Gözlerinde kanatlandırıyorum maviş umutları
Parmak uçlarına dokunuyorum öpücüklerimle
Ki yeni yeni şiirler dökülsün onlardan sayfalara diye
Ve akşam çöktüğünde üzerine,
Mutluluğun dipsiz kuyusuna tebessümlerimle bırakıyorum seni

Ah sevgili ah!
Söyle bana:
Söyle!
Bu esmer geceden,
Bu siyahtan daha koyu hasret nasıl biter?
Nasıl biter?
Nasıl!

Gölgen düşsün üstüme,yeter.
Gölgen düşsün üstüme
Gölgen düşsün
Yeter!
Gölgen…

Veranda ve yalnızlığım..18:14/ 16 temmuz 2022