İkbal Kaya

‘Kim ne der?’ diye düşünmediğim...
Başı boş öylesine kendimce gezindiğim...
Yeni bir ben lazım...
Geçmişi bugüne taşımadığım...
İşlerimde mükemmeliyetçi kimliğimi bıraktığım...
Yeni bir ben lazım...
Başarının mutluğu garantilemediğini fark ettiğim...
Kavgaların bir şeyleri çözmediğini gördüğüm...
Yeni bir ben lazım...
Çocuklarımın bensiz de yaşayabileceğini öğrendiğim...
Bedenimin, sağlığımın değerini bildiğim...
Yeni bir ben lazım...
Ailemle daha çok vakit geçirdiğim...
Gülebildiğim arkadaşlarımla daha çok birlikte olduğum…
Doğanın şifacı gücünü hissettiğim...
Yeni bir ben lazım...
Tüm canlılara yaşam alanı yarattığım...
Tutkularımın peşinden gittiğimde mutlu olduğumun farkına vardığım...
Yeni bir ben lazım...
‘Karanlıktan ışığa kendimi ancak ben taşıyabilirim’i bildiğim...
Yeni bir ben lazım...
‘Hayat kısa, hayat zor’ yalanından sıyrıldığım...
Yeni bir ben lazım...
Sevince, isteyince, inanınca önümdeki tüm engellerin kalktığını gördüğüm...
Yeni bir ben lazım...
Hayal kırıklıklarımın birer mesaj olduğunu fark ettiğim...
Çocukluğumun sadece güzel anılarını hatırladığım...
Yeni bir ben lazım...
Hayatın şifrelerinin içimde gizli olduğunu sezebildiğim...
Tohumdan insana, evrendeki her şeyin ilk ve tek halinin ilahi sevgiden geldiğini hatırladığım...
Evet… bana
Yeni bir ben lazım...
Yapabilirim...
Kendimi içimdeki güçle, yeni bir benle tanıştırabilirim...
İşte o gün bugün...
Hoşgeldin pazartesi...