Yaşasın 13 Şubat!

Hani, tüm dünyanın diline dolanan uğursuz rakam 13 vardır ya, 13’lü her şey ürkütür ya insanları, işte benim için 14 sayısı öyle. Yani 13 uğursuz falan değil, hatta sayıların en güzeli bana göre. Çünkü, yok sevgililer günüymüş, yok aşkın en özel tarihiymiş, sevgi kelebekleri, neşe pınarları havada uçuşacakmış gibi kandırmaca sözlerle dolu değildir 13…

Hepimiz biliyoruz ki 14 Şubat sadece kadınların dört gözle beklediği, erkeklerin “Off ne hediye alacağım ben. Hediye almak da yetmez, sürpriz de ister şimdi” diyerek mırmırlanıp durduğu, aylar öncesinden o gün için para ayarlamaya, hatta kendi boğazından kısmaya çalıştığı bir gündür o gün… Çünkü erkek bilir ki o güne özel bir şeyler yapılmazsa, kız arkadaşı tarafından aylarca dırdıra ve surata maruz kalacak, tabiri caizse anasından emdiği süt burnundan gelecektir.

Zavallı erkekler. Sanki o gün sırf kadına özel bir günmüş gibi maddi ve manevi ne varsa bütün yük onların omuzlarında...

Bir de bunlar yetmezmiş gibi yalnızlar da o günden nasibini alır. Yalnızların ne kabahati varsa sanki. Sokaklarda, cafelerde, barlarda, sinemalarda, restoranlarda kısacası şehrin her yerinde kalpten oyuncaklar, resimler, yazılar, reklamlar, minimum ne varsa görmek zorunda ve yalnızlıklarını her daim hissetmek zorunda kalırlar.
Her gittiği yerde sevgililer gözüne çarpar. Sanki üzerine üzerine gelir aşık çiftler. Yalnızlık o gün her daim yüzüne vurulur insanın. Arkadaş ve sözüm ona dostlar da aylar öncesinden başlar malum gün hakkında sorular sormaya; “Sen ne yapacaksın 14 Şubat’ta? Aaa sevgilin yok mu senin?” gibi soruların ardından acınası gözlerle bakarak, küçük Emrah moduna sokarlar insancıkları...

Kısacası şu 14 Şubat’ı aman aman bir gün haline getirmenin ya da bu denli abartmanın bir anlamı yok. Elbette ki güzel bir manası var fakat bana kalırsa artık güzelliğini de yavaş yavaş kaybetmeye ve ticarete dönüşmeye başladı. Bu yüzden Aşk = Para demek olmamalı. Aşk tam da dillere destan aşklar gibi yaşanmalı.

En önemlisi de aşksızlara karşı biraz daha hassas olunmalı. Zaten yalnızlıklarından bunalanlar bir de o gün gözlerine sokulan aşktan dolayı iyice yalnızlıklarında kayboluyorlar. Onlara da acıyın ve şu sözü unutmayın. “Olan var, olmayan var. Ayıptır be arkadaş”